همه چیز در مورد عمل جراحی پروتز سینه
امروزه یكی از اعمال جراحی زیبایی كه رشد چشمگیری در بین زنان داشته عمل جراحی پروتز سینه است. آمارها نشان می دهد كه بیش از ۳ میلیون زن در سراسر دنیا در ۳۵ سال اخیر پروتز سینه گذاشته اند و این آمار هر ساله افزایش می یابد.
برخی از زنان بر این باورند كه سینه های شان بسیار كوچك است و یا اندازه و شكلش ناموزون و نامتوازن است و یا در برخی از زنان سینه های شان كاملا رشد نكرده است یا بعد از حاملگی یا تغییر وزن یا پیر شدن به میزان قابل توجهی اندازه و شكلش را از دست داده و تغییر كرده‌اند.
اما بد نیست بدانید گذاشتن پروتز سینه هم مانند بسیاری از اعمال جراحی زیبایی دیگر، متاسفانه به مُد تبدیل شده است در صورتی كه برای خیلی از افرادی كه این عمل را انجام می دهند ضرورتی ندارد یا حتی برای چنین كاری منع پزشكی دارند.
درباره جراحی افزایش سایز سینه با کاشت پروتز سینه بیشتر بدانید !
ساختمان پستان از لوبول‌ها و مجاری شیری به همراه چربی و بافت همبند تشكیل شده است. ساختار اصلی پستان، بافت چربی و بافت متشكل از رشته‌های الاستیك می باشد. بافت پستان از ۱۵ تا ۲۰ بخش به نام لوب تشكیل شده و هر لوب نیز از لوبول های كوچك تر و در نهایت از هزاران لوبول ریز تشكیل شده كه در آن ها شیر تولید می شود. در بین این اجزاء شیارهایی به نام مجرا وجود دارد كه به نوك پستان منتهی می شود. فضای باقیمانده میان مجراها و لوبول ها را چربی پُر می كند. هر كدام از این غدد مولد در سطح رویی قفسه سینه و روی ماهیچه پكتورالیس قرار دارند. داخل پستان ها هیچ ماهیچه ای وجود ندارد بلكه ماهیچه پكتورالیس درست زیر آن ها قرار گرفته و دنده ها را می پوشاند. علاوه بر بافت چربی و فیبرهای الاستیك می توان به رگ های خونی و همچنین رگ های لنفاوی در سینه اشاره كرد. رگ های لنفاوی در مسیر خود به اجزاء لوبیا مانندی به نام غدد لنفاوی كه معمولا زیر بغل و كشاله ران ها یافت می شود، می پیوندد. هورمون‌های جنسی در رشد و تكامل پستان ها در دوره بلوغ و تولید شیر از اهمیت به سزایی برخوردار است. استروژن در رشد و نمو غدد و مجاری پستان نقش داشته و پروژسترون در تغییر و تكامل سلول های سازنده بیشتر نقش دارد.
عواملی كه باعث كوچكی سینه ها می شود چیست؟
از مهمترین دلایلی كه باعث كوچكی پستان می شود می توان به عامل ژنتیك كه مهم ترین دلیل می باشد، همچنین كم كاری تیروئید و هیپوفیز و كم كاری هورمون های تخمدان اشاره كرد.
لاغری مفرط از عوامل دیگری است كه باعث كوچك شدن سینه ها می شود چرا كه بافت چربی در بدن این افراد بسیار كم است و چون چربی از اجزاء قابل ملاحظه پستان ها است در نتیجه پستان ها كوچك می شوند. هورمون‌های جنسی معمولا در این افراد نسبت به افراد عادی كمتر است كه این نیز یكی دیگر از دلایل كوچكی سینه ها در این افراد است.
از عواملی كه باعث تغییر در حجم سینه ها در طول زندگی می شود می توان به افزایش وزن و به دنبال آن افزایش بافت چربی در كل بدن و همچنین سینه ها و برعكس لاغری و كاهش وزن و به دنبال آن كاهش چربی و كوچكی سینه ها، حاملگی و افزایش حجم سینه ها و كوچك و جمع و چروكیده شدن سینه بعد از پایان دوران شیردهی اشاره نمود.
مكمل استروژن و پروژسترون، دارو، اختلالات هورمونی، یائسگی و در نهایت پیری از عوامل دیگری هستند كه روی حجم سینه ها تاثیر می گذارد. به همین دلایل بزرگ كردن سینه یكی از شایع ترین عمل‌های جراحی زیبایی مورد درخواست بانوان در جهان است. این فرآیند شامل عمل جراحی است كه پروتزهای مصنوعی را برای افزایش اندازه و بهبود شكل سینه ها مورد استفاده قرار می دهند. انجام عمل بزرگ كردن سینه ها باعث بهبود و بهتر شدن اندازه و شكل سینه به خصوص در افرادی كه سینه هایی ناموزون و نامتوازن و یا كاملا رشد نكرده دارند می شود.
مشاوره قبل از عمل جراحی پروتز سینه
تصمیم برای بزرگ كردن سینه ها باید كاملا آگاهانه باشد؛ پس لازم است كه قبل از عمل، فرد با پزشك جراح پلاستیك درباره نوع عمل جراحیمشورت كند و بدین طریق می تواند از نمای ظاهری و نتیجه مورد نظر بعد از عمل آگاه شود. فردی كه می خواهد عمل زیبایی انجام دهد باید اطلاعات مناسبی از نوع، اندازه، محل قرارگیری و برش ایجاد شده و همچنین جهت جاگذاری پروتز سینه و فواید و مضراتی كه هر نوع از پروتزها دارند از پزشك خود كسب كند تا بتواند تصمیم بگیرد كه از كدام روش استفاده كند كه به نتیجه دلخواهش برسد.
بهترین اندازه ی پروتز را چگونه انتخاب كنیم؟
پروتزهای سینه انواع و اندازه های مختلفی دارند و برای هر فردی ممكن است متفاوت باشد. پروتز سینه با اندازه های مختلف، در زمان مختلف، نتایج متفاوتی ایجاد می كند. مهم ترین اصل در انتخاب پروتز این است كه به شما ظاهری موزون تر و مناسب تر بدهد كه این كار باید توسط پزشك صورت گیرد. پزشك در هنگام مشاوره، سینه و قفسه سینه ی شما را اندازه می گیرد تا اندازه مناسب شما را به دست آورد و با این اندازه گیری ها ظاهر شما را با بهترین اندازه سینه تصور می كند و در نظر می گیرد. عامل محدود كننده در انتخاب اندازه سینه، فضای در دسترس در زیر سینه است. همان طور كه حجم هر نوع پروتز افزایش می یابد به پهنای آن هم اضافه می شود. بنابراین اگر شما پروتزی را انتخاب كنید كه بیش از اندازه بزرگ باشد، لبه ها و كناره های آن ممكن است از اطراف بافت سینه اصلی بیرون بزند و حتی تا گودی زیر بغل نیز برسد كه این حالت برای اغلب افراد نامطلوب است. همچنین امكان چروك، چین خوردگی و دیگر مشكلات نیز افزایش می یابد.
چه نوع بُرش هایی در عمل پروتز سینه وجود دارد؟
به طور كلی سه نوع بُرش جراحی برای جاگذاری پروتز سینه وجود دارد.
*معمول ترین و رایج ترین برش، برش زیرسینه ای است كه در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه ایجاد می شود و طول برش حدود ۴ سانتی متر است. از آن جایی كه چین طبیعی خود سینه به خوبی جای زخم را پنهان می كند و همچنین دسترسی مستقیمی به فضایی كه پروتز قرار خواهد گرفت، ایجاد می كند و موقعیت و مكان قرار گرفتن پروتز دقیقا كنترل می شود؛ این بُرش، بهترین و بیشترین استفاده را در جراحی دارد.
* روش دیگر، برش پوست تیره تر اطراف لبه و كناره نوك سینه است كه در اطراف و دور لبه آن ایجاد می شود. اشكال این روش این است كه توسط هیچ چینی پوشیده و مخفی نمی شود
* برش خطوط چین زیر بغل روش سومی است كه كمتر مورد استفاده قرار می گیرد زیرا پیدا كردن مكان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سخت تر است و ممكن است در آینده مشكلی به وجود آید و به یك برش اضافی روی سینه احتیاج باشد و اشكال دیگر آن این است كه جای زخم زیر بغل وقتی لباس بدون آستین پوشیده باشید، مشخص است؛ چرا كه به طور نرمال جای زخم ها كاملا و به خوبی بهبود پیدا نمی كند و به مرور زمان كمتر قابل رویت خواهند شد. گرچه ظاهر هیچ زخمی قابل پیش بینی نیست.
* اخیرا گزارش هایی از جاگذاری پروتز با استفاده از برش های جراحی در سایر نقاط مثل دور ناف شده است كه محاسن و اشكالات مخصوص به خود را دارد؛ ولی به هر حال به جز موارد خاص، استفاده از این روش توصیه نمی شود.
* جاگذاری پروتز از طریق جراحی آندوسكوپی نیز در موارد ی مطرح شده است؛ ولی با توجه به مشكل بودن این روش در جاگذاری پروتز، انجام این روش به صورت عمومی در نیامده است.
پروتز سینه در كجا قرار می گیرد؟
معمولا ۲ مكان یا ۲ نوع پاكت برای قرار گرفتن پروتز وجود دارد. زیرغده‌ای در جلوی ماهیچه سینه و زیرماهیچه.
* در روش زیرغده‌ای اشكالی كه وجود دارد این است كه شكل ظاهری و نمای بیرونی سینه كاشته شده در زنان لاغر چشمگیرتر است و ظاهر سینه ها، روی قفسه سینه تشخیص داده می شود كه در این موارد توصیه می شود كه پروتز را به صورت زیرماهیچه ای بگذارید. اگرچه بعضی از انواع پروتزها وجود دارند كه برای روش زیرغده‌ای مناسب تر هستند. این زنان معمولا سینه اصلی شان زمانی بزرگ تر از حال شان بوده است. وقتی كاهش حجم بسیار زیادی در سینه اصلی وجود داشته است و در اندازه پوست پوشیده شده در اطراف بافت سینه میزان كمی جمع شدگی و افت وجود دارد پس شكلی ایجاد می شود كه به آن كیف خالی می گویند. تحت این شرایط، گاهی اوقات بهتر است كه پروتز در موقعیت زیرغده‌ای قرار بگیرد تا بتواند پوستی كه سینه اصلی را پوشانده، پُر كند.
* دومین مكان، مكان زیرماهیچه ای بین ماهیچه دیواره قفسه سینه و خود قفسه سینه می باشد. مكان زیرماهیچه ای، پوشش و پوشیدگی شكل و ظاهر پروتز سینه را زیاد می كند. این مكان در زنانی كه بافت سینه بسیار كمی دارند یا اصلا ندارند، بسیار مفید است. با ایجاد پوشش زیاد در این شرایط نهایتا بعضی عوارض نامساعد كه روی ظاهر سینه وجود دارد، كاهش می یابد. مزیت دیگر این روش این است كه در این حالت ماموگرافی با كیفیت بهتری انجام می شود. اشكال این روش این است كه ممكن است درد یا ناراحتی بیشتری بعد از عمل وجود داشته باشد و پروتز سینه، با حركات معین ماهیچه حركت كند.
آیا شیردهی و حاملگی برای زنانی كه پروتز سینه دارند امكان پذیر است؟
باید این مساله را بدانید كه پروتز سینه هیچ مانعی را برای شیردهی ایجاد نمی كند و فرد قادر به تولید شیر كافی خواهد بود.
حاملگی برای فردی كه پروتز سینه دارد هیچ مانعی ندارد و مانند تمام افراد عادی بافت های سینه در طی بارداری بزرگ شده و پوست نیز كشیده می شود و بعد از حاملگی و پایان شیردهی بافت سینه كوچك و جمع خواهد شد. پیش بینی این كه چه میزان، این تغییرات رخ خواهد داد غیرممكن است ولی حجم پروتز سینه طی بارداری و شیردهی به همان اندازه باقی خواهد ماند.
افراد مناسب برای عمل جراحی پروتز سینه چه كسانی هستند؟
افراد مناسب برای این جراحی كسانی هستند كه سینه های كوچكی دارند و می خواهند سینه بزرگ تری داشته باشند یا این كه در سینه های شان عدم تقارن و اختلاف سایز و اختلاف شكل وجود دارد و همچنین كسانی كه بر اثر شیردهی و یا لاغر شدن سینه های شان كوچك و شل شده است.
موارد منع این عمل برای كسانی است كه بیماری داخلی جدی دارند یا كسانی كه تصورات و انتظارات غیرعادی و غیرواقعی از این جراحی دارند و همچنین كسانی كه سابقه سرطان پستان در افراد فامیل درجه یك و ۲ آن ها قویا شدید است، به علت تداخل احتمالی پروتز در تصاویرماموگرافی بهتر است این عمل را انجام ندهند.
محدوده سنی وجود ندارد و زمانی كه بلوغ سینه كامل شده باشد یعنی ۱۸ سالگی به بعد، این عمل قابل انجام است. همچنین در سنین بالا و در سنین بعد از یائسگی مشكلی ایجاد نمی كند.
آیا پروتزهای سیلیكونی سینه خطرناك هستند؟
پوسته خارجی تمام پروتزها از ماده ای به نام سیلیكون ساخته شده است ولی ماده پُركننده پروتزهای مختلف با هم متفاوت است كه این مواد می تواند از آب نمك، ژل سیلیكون خالص كه خود به دو دسته ژل ساده یا ژل منسجم تقسیم می شود، ژل شكر و نمك(هیدروژلی) و روغن سویا(تری لوسنت) كه اخیرا كشف شده و تا بررسی های بیشتر مورد استفاده قرار نمی گیرد، تشكیل شده باشد.
رایج ترین پروتز مورد استفاده در حال حاضر ژل سیلیكونی است چرا كه به خاطر نرمی ذاتی ژل سیلیكون كه با طبیعت سینه سازگار است مورد استقبال بیشتری قرار گرفته است. از آن جایی كه سیلیكون در مایعات بدن و همچنین به میزان زیادی در محیط اطراف ما وجود دارد سازگاری پروتزهای سیلیكونی یا بدن انسان نسبت به سایر مواد بالاتر است و هیچ مدرك علمی و قاطعی وجود ندارد كه نشان دهد مواد سیلیكونی موجود در پروتزهای سینه خطر بیماری های بافت های همبندی یا سرطان سینه را افزایش می دهد.
در چه مواردی از پروتز سینه استفاده می شود؟
– تمایل فرد برای بزرگ کردن اندازه سینه
- اصلاح ناهنجاری مادرزادی سینه که در آن یک یاهر دو سینه رشد کافی نداشته اند
- اصلاح تفاوت اندازه سینه ها
- اصلاح کاهش سایز سینه به دنبال حاملگی ، شیردهی یا کاهش وزن شدید
- برای بازسازی سینه به دنبال جراحی مانند سرطان سینه یا تروما
انواع پروتز سینه چیست؟ در حال حاضر چند نوع پروتز وجود دارد؟
در حال حاضر عمدتا از دو نوع پروتز استفاده می شود
۱- آب نمکی (سالین)
۲- ژلی (سیلیکون)
جدار هر دو نوع پروتز از سیلیکون غیر قابل نفوذ ساخته شده است و وقتی به نوع پروتز آب نمکی یا ژلی اشاره می شود منظور موادی که پروتز توسط آن پر شده یا می شود.
بطور معمول پروتزهای آب نمکی سفت ترند و پروتزهای ژلی شکل طبیعی تری ایجاد می کنند.
از نظر شکل پروتزها به چند دسته تقسیم می شوند؟
بطور کلی پروتز ها از نظر شکل به دو دسته تقسیم می شوند :
۱- گرد (Round)
۲- قطره اشکی یا آناتومیکال
– گرد (round)
– قطره اشکی (tear drop) یا آناتومیکال تقسیم می شوند.
محل قراردادن پروتز در عمل جراحی سینه کجاست؟
الف) زیر غده: در این روش پروتز زیر بافت سینه و روی عضله سینه ای بزرگ (پکتورالیس ماژور) قرار داده می شود.
مزایای این روش: شکل گیری سینه ها بهتر است . خطر جابه جایی پروتز به سمت خارج به خاطر فشار عضله سینه ای و خطر بدشکلی سینه در اثر انقباض عضله سینه ای ، کمتر است.
معایب این روش: پوشش بافت سینه در قسمت فرقانی و داخلی کافی نیست.میزان انقباض کپسولی و نیاز عمل مجدد ناشی از آن در این روش بیشتر است. احتمال تداخل با ماموگرافی بیشتر است.احتمال ایجاد حالتی به نام synmastia (چسبیدن پروتزهای دوطرف به یکدیگر) و باریک شدن قابل توجه فاصله بین دو سینه در این روش بیشتر است.
ب) ساب فاسیال (زیر فاسیا): در این روش پروتز زیر بافت سینه و فاسیای عضله و روی عضله سینه ای بزرگ قرار داده می شود. درهیچ مطالعه علمی معتبر مزیت ثابت شده ای برای روش زیر فاسیا در مقایسه با روش زیر غده ای گزارش نشده است.
ج) رتروپکتورال نسبی( زیر عضله ای نسبی): در این روش پروتز، زیر عضله سینه ای بزرگ قرار داده می شود و تمام اتصالات تحتانی عضله در ناحیه چین زیر سینه ای حفظ می شود.
مزایای این روش: پوشش خوب بافت نرم را در دراز مدت برای پروتز فراهم می کند. تداخل کمتری با ماموگرافی دارد. احتمال مشاهده پروتز در قسمت داخلی و فوقانی کمتر است . احتمال جابه جایی پروتز به سمت پایین هم کمتر است.
معایب این روش:به علت فشار قطع نشدنی ناشی از اتصالات تحتانی عضله، احتمال جابه جایی پروتز به سمت بالا وجود دارد و با هر بار
انقباض عضله سینه ای بزرگ احتمال بدشکلی نمای سینه وجود دارد. درد بعد از عمل، در مقایسه با سایر روش ها بیشتر است.
د) دوگانه(dual plane): در این روش پروتز در قسمت فوقانی زیر عضله سینه ای بزرگ قرار می گیرد و چون در این روش اتصالات تحتانی عضله در مسیر چین زیر سینه ای قطع می شود، قسمت تحتانی عضله به سمت بالا جمع می شود و در نتیجه پروتز در قسمت تحتانی در زیر بافت سینه قرار می گیرد. در این روش اتصالات عضله سینه ای بزرگ به استخوان جناق قطع نمی شود.
مزایای این روش: بهترین پوشش بافت نرم را در دراز مدت در قسمت فوقانی و داخلی سینه فراهم می کند. بنابراین روش ارجح در جراحی پروتز است. این روش معایب روش رتروپکتورال نسبی را ندارند. درد بعد از عمل ، کمتر است و احتمال نیاز به عمل مجدد در این روش کمتر است.
معایب این روش:در مقایسه با روش رتروپکتورال نسبی، پوشش بافتی در ناحیه چین زیر سینه ای کمتر است.
آیا پروتز سینه باعث ایجاد سرطان و مانع از تشخیص آن می شود؟
خیر، در مطالعات انجام شده هیچ ارتباطی بین گذاشتن پروتز و ایجاد سرطان سینه، بیماری های خود ایمنی و سایر بیماری های سیستمیک یافت نشده است . در حال حاضر هیچ مدرک قطعی دال بر این که سرطان در زنانی که پروتز دارند در مراحل پیشرفته تر تشخیص داده می شود هم وجود ندارد.
برای انجام جراحی پروتز سینه می توانید نمونه کارها و رضایت زیباجویان دکتر محسن فدایی ، فوق تخصص جراحی پلاستیک در تهران را بررسی کنید.
